Zwerfvuilactie stadspark fenomenaal succes

“De zwerfvuilactie in het stadspark van Dendermonde is een fenomenaal succes!” Met die duidelijke boodschap pakt de milieudienst uit. “Het heeft ons bloed, zweet en tranen gekost, maar we zijn geslaagd in ons opzet: er lag nooit meer zwerfvuil in ons stadspark dan tijdens het afgelopen kwartaal.”

“De properheid van het park aan de Brusselse Poort was al langer een doorn in het oog van het stadsbestuur”, verzucht schepen van leefmilieu en afvalbeleid François De Bleser (CD&V). “Het oogde te clean, te net, te schoon, te afgelikt. En dat kan niet. Dat mag niet! Zo creëer je immers het beeld dat zo’n park niet wordt gefrequenteerd. Dat het alleen maar een plaatje van een keurige postkaart is. Met zo’n perceptie kunnen wij als dynamische, bruisende stad maar moeilijk om. Dat parkje wordt namelijk wél drukbezocht. Daarom zochten we een manier om dat euvel te verhelpen. De oplossing was geniaal in zijn eenvoud: we hebben gewoon alle plastieken vuilnisbakken verwijderd. Niet om ze te vervangen door robuuste gietijzeren exemplaren, zoals alle zichzelf respecterende grootsteden doen. Nee, we hebben helemaal niets in de plaats gezet!”, glundert de schepen triomfantelijk.

“Het idee was een schot in de roos! Het moést wel leven in de brouwerij brengen”, dreunt De Bleser verder. “Denk nu eens na! Mensen die in de buurt werken en er ’s middags gezellig op een bankje met de collega’s een broodje eten. Waar laten die hun verpakkingen? Of jonge gasten die er voor een avondje doorzakken in de Abo (afspanning Escapade, red.) een fond komen leggen met een vet pak frieten van De Venkel. Waar laten die al die vorkjes, blikjes en al dat papier? Of de leerlingen van het KTA of de scouts die er respectievelijk na school of tijdens fuiven in de Zep sigaretten paffen of joints smoren. Waar laten die hun filters of peuken? Of koppeltjes die er na zonsondergang wat komen jappen. Waar laten die hun condoompjes? Of heren van stand die elkaar ’s nachts in het struikgewas aan anatomisch onderzoek onderwerpen (sic),” knipoogt de schepen tersluiks, “waar laten die hun tissues? Denk je nu echt dat die dat allemaal mee naar huis nemen?! Natuurlijk niet, die gooien hun rommel op de grond. Een feit zo klaar als pompwater. En zo kan je tenminste tonen dat het park effectief gebruikt wordt… dat het lééft.”

“Maar nog het meest trots zijn we op het project dat we samen met de jeugddienst en de nachtwinkels in de buurt op poten hebben gezet”, verklaart De Bleser. “Het draagt de groovy naam: ‘the sundial-bottle-battle’. Het is een nachtspel met de zonnewijzer als centraal gegeven. De bedoeling is dat de jongeren zich eerst in de nachtwinkels gaan bevoorraden met verschillende soorten sterke drank en zich dan al binge-drinkend compleet laveloos zuipen. Dat schept een sociale band én het is goed voor de middenstand. Twee vliegen in één klap! Van zodra ze een flink pak flessen leeg getoeterd hebben, delen ze zich op in een aantal teams en gooien ze binnen de minuut vanop drie meter afstand zoveel mogelijk lege flessen naar de zonnewijzer. Wie de meeste glazen flessen uit mekaar kan laten spatten, heeft gewonnen. Logischerwijs mogen ze de glasscherven gewoon laten liggen.”

Dat sommigen vinden dat dit niet de manier is om het park te laten opleven, maar eerder georganiseerd sluikstorten is, zet de schepen neer als ‘oppositiepraat’ en ‘groen gemekker’. “Dat is zoals de discussie over ‘tomaytoes-tomahtoes’ en ‘potaytoes-potahtoes’ in het Engels: pure haarkloverij waar geen hond van wakker ligt.” Schepen De Bleser laat het alvast niet aan zijn hart komen: “Vrijdag zullen we na de werkuren op de milieudienst de champagnekurken stevig laten knallen om dit mooie initiatief te vieren. Zonder dat ook maar iemand zich om die weggefloepte stopsels bekommert, uiteraard!”