Alle hens aan dek in az Sint-Blasius. De spoedafdeling kreunt er de jongste dagen onder een tsunami van onpasselijke lokale persmedewerkers. Ze komen massaal aangespoeld met gruwelijke, schrikwekkende, zelfs mensonterende symptomen van hysterie. Naar de oorzaak van dit collectieve ziektebeeld bleef het even gissen, maar het blijkt nu om een reflexmatige respons op een uit de kluiten gewassen snotvalling te gaan.
De hoofdurgentiearts fronst onvervalst: “Als spoedarts heb ik in mijn carrière al behoorlijk wat horror te zien gekregen, maar deze apocalyptische taferelen heb ik nog nooit meegemaakt. Wat die arme journalisten moeten doorstaan, valt met geen pen te beschrijven. Kennelijk duiken er hier en daar wat burgers op met symptomen van een virale infectie. Een gegeven waarop het journaille duidelijk met extreme overgevoeligheid reageert. Met hartverscheurende toestanden tot gevolg.”
“Aanvankelijk kregen we journalisten binnen met overprikkelde ‘glandulae salivariae’, waardoor die bij het minste gerucht over een verdwaalde toerist met minimale koorts begonnen te watertanden en te kwijlen als gek. Maar vervolgens ging het met de ziekteverschijnselen crescendo. Ik heb met mijn eigen ogen mannelijke reporters ongecontroleerde erecties en frequente spastische premature ejaculaties zien krijgen wanneer ze foto, naam, toenaam en leeftijd van minderjarige vermeende geïnfecteerden in hun gazet konden publiceren. Afgrijselijk om zien!”
“Een nevenverschijnsel van die hysterie blijkt ook het verlies van gevoel voor nuance, rationaliteit en realiteitsbesef te zijn. Waar de persgilde doorgaans solide persagentschappen als Reuters, Belga of AFP raadpleegt en professionele specialisten aan het woord laat, schijnen momenteel infantiele Facebook- en Instagramaccounts en ongecontroleerde vertelsels van Zulma van de beenhouwer om de hoek ruimschoots voldoende als waarachtige bronnen.”
Volgens de hoofdurgentiearts van az Sint-Blasius is het opmerkelijk dat die verschijnselen niet alleen in Dendermonde opduiken, maar dat het erop lijkt dat er een pandemie van hysterische journalisten is uitgebroken. “Wereldwijd lijkt de pers zijn zelfbeheersing verloren te zijn. Schreeuwerige koppen, incorrect giswerk, paniek en onrust creëren zonder duidelijk doel… ik heb met ze te doen. Wij, artsen, vermoeden dat deze storm wel weer zal gaan liggen en dat er over verwaarloosbare onderwerpen als structurele armoede, klimaatverandering, de lawine aan verkeersslachtoffers en politiek wanbestuur veel minder hoog van de toren zal worden geblazen.”
