“Wij winnen volgend jaar de Rock Rally van Humo!” Dat briest Kurt Van den Bossche, a.k.a. The Father, in het oor van een redacteur van De Klaptand aan de toog van De Sixtijn. Weekblad Humo heeft namelijk de longlist voor de 20ste editie van zijn legendarische muziekwedstrijd bekendgemaakt. Pittig detail: The Father, The Son and The Holy Simon (TFSHS, red.) behoren niet eens tot de geselecteerde bands. Volgens The Father is dat een “betreurenswaardig, maar verwaarloosbaar detail”.
Humo’s Rock Rally is de oermoeder van alle Vlaams muziekwedstrijden. Wie zich tijdens de finale in de kijker kan spelen, is verzekerd van een succesrijke toekomst. Zo stonden o.a. Gorki, Das Pop, The Black Box Revelation en Balthazar op het finalepodium. Dat sterkt The Father. “Het is in Dendermonde onwaarschijnlijk onder de radar gebleven, maar de laureaat van de vorige editie was Warhola! Oké, de frontman van die band is wel die snotter van X!NK, maar aan de drums zit onze eigenste vleesgeworden Animal… Simon Ruyssinck. Dat The Holy Simon die rally heeft gewonnen, verbaast me niks. Van wie heeft hij die cool, denk je? Dat talent? Die zelfdiscipline? Die gedrevenheid? Die ascese? Dat sexappeal? We moeten daar niet flauw over doen. Van mij! Dat Warhola niet ontvangen is op het stadhuis en dat Simon niet meteen tot ereburger van de stad is gebombardeerd, bewijst wat voor een navelstaarderig provinciaal nest dat hier is. Wij, wereldburgers uit de gave rockscene, trekken daar grote ogen bij. Want geef toe, sinds hun winst in de Rock Rally spelen die mannen de internationale podia plat en hebben ze een moddervet platencontract op zak.”
“De sterren staan gunstig”, gaat The Father nederig verder. “TFSHS is simpelweg een topband. Daar is geen discussie over. Onze groep bestaat uit fenomenaal begaafde muzikanten. Stuk voor stuk. Neem nu mij. Ik heb al deelgenomen aan de Rock Rally in de jaren ’80. Mijn bandje heeft toen niet gewonnen. Waarom? Omdat we het niet wilden! We waren zo sterk, zo overweldigend, zo loepzuiver, dat we al die bands gewoon overklasten. Het werd zelfs een beetje gênant, hoe groot het kwaliteitsverschil toen was. Daarom hebben we zelf aan de jury gevraagd om ons via de achterdeur naar huis te sturen. Ze deed dat –een beetje tot onze verbazing- meteen en zonder morren. Maar bon. We zijn nu 30 jaar later. Ik ben nog steeds niet uit mijn puberteit, maar ik ben als muzikant wel ongelooflijk verbeterd. Gerijpt, zoals belegen kaas. Mijn basgitaar heeft minder geheimen voor mij dan die van ons (grijnst). Paul McCartney, Sting, Sid Vicious, Larry Graham, Bootsy Collins en Axl Peleman kunnen behoorlijk uit de voeten met hun viersnarige maîtresse, maar mijn vingerwerk brengt haar pas echt in hoogste extase. Ik laat haar gillen van genot (grijnst nog breder). Die mannen zijn geen concurrenten voor mij. Ik speel die naar huis met één pink.”
“Gelukkig heb ik mijn talent niet voor mezelf gehouden. Ik heb mijn muzikale genen flink en gul verspreid. Onder andere ook binnen mijn eigen gezin”, beweert The Father. “Onze Linard staat mee op het podium. Hij is de frontman. Hij heeft trouwens ook al eens meegedaan aan de Rock Rally, met Our Lips Are Sealed. Maar echt een succes kon je die passage niet noemen. Ik weet uiteraard perfect waarom ze niet gewonnen hebben! Het lag aan zijn uitstraling! De Linard is nogal een timide kereltje. Van wie hij dat heeft, weet ik niet. In ieder geval niet van mij! Mijn zoon is een sympathieke gast, maar hij heeft jaren de uitstraling van een kleffe dweil gehad. Hij stond daar maar wat te lummelen op dat podium. Eerder onzichtbaar. Timide. Noem het gerust verlegen. De flop van zijn vorige deelname was de druppel die mijn emmer der vernedering deed overlopen. Ik heb toen van mijn hart een steen gemaakt en hem met vaderlijke, harde hand gedwongen om wat expressiever te zijn. Dat is gelukt. Deels, toch. Want tijdens een repetitie in het voorjaar was hij zo expressief dat hij zijn onderkaak volledig ontwrichtte. ‘Een discusluxatie’, zeiden de artsen. Daardoor hebben we onze zomer- en najaarstour volledig moeten schrappen. Wat een domper! Maar we laten ons niet ontmoedigen. We kijken nu al reikhalzend uit naar onze overwinning in de Rock Rally en de festivalzomer die erop volgt. Werchter, Pukkelpop, Sziget, Denderpop… here we come!” En weg rijdt hij met zij lederen helm op zijn vintage Vespa, de kille en donkere nacht in.
Groepen met Dendermondse tentakels die het wel tot de longlist van de Rock Rally 2016 hebben geschopt zijn Harpp en The Pink Syrups.
