AlgemeenCultuurNieuws

‘Prins Carnaval is maar een troostprijs’

De 23-jarige Dylan Van Ransbeeck heeft zich het voorbije weekend tot Prins Carnaval gekroond. Al had hij daar wel een stroompanne voor nodig. Dat geeft hij openhartig toe in een interview met De Klaptand.

Zaterdagavond werd in de sporthal van Oudegem de jaarlijkse verkiezing van prins carnaval georganiseerd. De voorbije maanden zag het er lange tijd naar uit dat er van een echte verkiezing geen sprake zou zijn. Elien Claes was immers geruimte tijd de enige kandidaat. Tot de 23-jarige Dylan Van Ransbeeck zich vorige maand alsnog in de strijd gooide. En kijk: Van Ransbeeck won de verkiezing en mag binnen twee weken de cavalcade door de Dendermondse straten jagen.

In een exclusief interview met De Klaptand blikt de kersverse prins terug op wat hij zelf omschrijft als ‘de mooiste avond uit mijn leven.’

‘Ik had dit nooit durven dromen’, aldus Van Ransbeeck. ‘Het is ongelooflijk dat ik dit samen met mijn campagneteam in een amper een maand tijd klaargespeeld heb. Het was een huzarenstuk, maar het is gelukt. Dankzij een fantastisch team. Ik ben echt blij. Want de overwinning kwam echt totaal onverwacht.’

Was het een bewuste keuze om pas een maand voor de verkiezing jouw kandidatuur bekend te maken?

‘Het plan om ooit een gooi te doen naar de prinsentitel is er al langer. Vorig jaar was ik campagneleider voor prins Tom. Maar ik had voor dit jaar andere prioriteiten gelegd. Ik had stilletjes gehoopt om een vaste vriendin te vinden, maar dat is er jammer genoeg niet van gekomen.’

Je klinkt hopeloos

‘Ach nee, het is alleen anders gelopen dan ik had gepland. Ik had me ingeschreven voor Temptation Island en wilde er als één van de vrijgezellen de tijd van mijn leven beleven. Hoewel ik de kennistest aanvankelijk niet overleefde, werd ik toch nog opgevist voor de tweede selectieronde. Daar werd gevraagd naar mijn favoriete seksplaats. Ik had nooit ‘op de keukentafel’ mogen antwoorden natuurlijk. Op zo’n exotisch eiland zijn immers geen keukentafels. Meteen lag mijn droom en de bijhorende tv-bekendheid aan diggelen.’

Prins Carnaval is dus niet meer dan een troostprijs

‘Dat kan ik niet ontkennen. In plaats van enkele weken feesten in het gezelschap van gewillige vrouwen, trok ik een maand lang elk weekend langs de Dendermondse carnavalistencafé’s. Ook daar krioelt het weliswaar van de gewillige vrouwen, maar de vrouwen op Temptation Island zijn toch iets meer mijn type. (grinnikt).

Ook deze keer liep het bijna mis toen de stroom uitviel…

‘Dat was wel even schrikken natuurlijk. Maar ik heb nooit gepanikeerd. Mijn licht gaat op zaterdagavonden wel een keer meer uit.’

Vond je het niet jammer dat je door die panne jouw show niet volledig kon afwerken?

‘Niet echt. Ik was mijn tekst kwijt en mijn dansje was al evenmin om over naar huis te schrijven. Dat ik zonder geluid en in het donker kwam te staan was eigenlijk een zegen. In het andere geval had ik daar wellicht mooi voor lul gestaan met mijn mond vol tanden en mijn benen in de knoop. Nu had iedereen het achteraf over de beste apotheose ooit.’

Na de shows was het nog lang wachten op de definitieve uitslag. Had je op dat moment niet een beetje stress?

‘Stress? Op zo’n moment? Da’s toch nergens voor nodig? Ik weet intussen wel al hoe het er bij zo’n verkiezing aan toe gaat. Er komen enkele honderden mensen stemmen, maar uiteindelijk wint toch diegene die het hardst de kont van het Carnavalcomité likt. Blijkbaar was ik dat dit jaar. Dat mijn smaakpapillen voor de rest van mijn leven naar de vaantjes zijn, moet ik er jammer genoeg bij nemen. Toch blijft dit voor altijd de mooiste avond van mijn leven.’

De stemmen zijn dus niet van belang?

‘Maar nee. Dat is toch geen geheim? Die stemming wordt georganiseerd om te zorgen dat er toch wat mensen naar Oudegem afzakken. En nadat de stemming is afgesloten, worden de stemmen zogezegd geteld. Da’s nog zo’n grap. Alsof één van de leden van het Carnavalcomité verder dan tien kan tellen. Ze kunnen dat nog niet in nuchtere toestand, laat staan dat ze er in slagen na een hele avond gratis pintelieren.’

Binnen twee weken wordt het ongetwijfeld genieten?

‘Och. Dat wordt allemaal zwaar overroepen. Als prins is het vooral een kostelijke affaire. Ik moet opdraaien voor al de snoep, appelsienen en speelgoedjes die vanop de prinsenwagen het publiek worden ingegooid. Dat is letterlijk weggesmeten geld, want gezien de geringe publieke belangstelling voor onze stoet, blijft een hoop snoep gewoon op straat liggen. Da’s bijzonder zuur voor een hardwekkende zelfstandige. Eigenlijk zou ik die zondagmiddag liever in de zetel hangen dan met wat pluimen op mijn hoofd op een praalwagen door de halflege straten van Dendermonde rijden.’

Jean-Pierre De Stamper

Senior writer. Ouderdomsdeken en veelschrijver van de redactie. Begon zijn carrière in de media bij The Bostroë Globe. Belandde via omzwervingen langs Het Appels Handelschblad en Den Aagemse Courant bij De Klaptand.

Gerelateerde artikels

één reactie

  1. Dylan onderschat zichzelf, maar dat is misschien juist zijn charme. Er is ook hoop op een hechtere band tussen carnaval en politiek in België. Denken we aan Nederland waar bijvoorbeeld gepleit wordt voor een gekozen burgemeester om de politiek dichter bij het volk te brengen. Hierbij gaan onze gedachten in de eerste plaats uit naar de ervaring en de toewijding die ons bekend zijn van iemand als Prins Carnaval.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Back to top button