Nieuws

Nieuwe uitbaters Theatercafé gooien roer radicaal om: toog verdwijnt!

De kogel is door de kerk. Na een bijzonder transparante en lucide onderzoeksprocedure heeft de stad Dendermonde de twee nieuwe uitbaters van het Theatercafé aangesteld. Hans Van Der Poten en Joachim -funky little fingers- Heuvinck nemen binnenkort het roer over van Joost Dierickx. Beide heren staan bekend als keiharde werkers en notoire innovateurs. Het hoeft dus geenszins te verbazen dat ze het roer van het Theatercafé radicaal omgooien en de keet een metamorfose van jewelste zullen geven. De Klaptand kreeg alvast een inkijk in hun plannen.

We ain’t be opening a creep joint, nigga”, lacht Sonny Boy Heuvinck zijn gouden hoektanden bloot. “We’re hitting on all sixes! We gaan voor de totale vernieuwing. We schudden het concept compleet door mekaar. Het café staat niet langer ten dienste van de cultuur, maar omgekeerd. We dragen het idee van de slow booze hoog in het vaandel. Daarom worden de pauzes tijdens de theaterstukken tot twee uur verlengd. Zo geraakt iedereen tijdig aan zijn of haar drankje. De Sixtijn zal dus zijn titel ‘Om-ter-langst-wachten-om-aan-drank-te-geraken’ kwijtspelen aan ons”, grimast Fiddlin’ Bo Heuvinck. “Als ondernemer moet je duidelijke doelen voor ogen hebben.”

Joachim -Lazy Lester- Heuvinck

Mede-eigenaar Van Der Poten zit klaarblijkelijk op een andere lijn: “Ik zie het anders. Wie mij en mijn toogfilosofie een beetje kent, weet dat ik de agens-patiënsverhouding al langer compleet overhoophaal. In doorsnee etablissementen bestelt de klant en serveert de patron. Bij mij is dat al jaren anders. Ik sta niet achter mijn toog, maar ervoor. Ik ben mijn tijd ver vooruit. Daarom is mijn visie op de toekomst van het Theatercafé redelijk drastisch: de toog gaat eruit! Hij wordt vervangen door een drankautomaat. Door wat muntstukken in te werpen zullen de klanten ook wel aan hun drinken geraken. Maar we willen geen bucht in de machine. Daarom zullen we het slappe sop van Vicaris en het puberbier Tripel Swag niet slijten, maar zetten we volop in op Zuid-Amerikaanse trappisten en Sint-Egidius. Voor nog geen 7 euro zal je een lekker biertje uit de automaat kunnen trekken! Een peulschil, geef toe!”

T-Bone Heuvinck pikt in: “Y’all be burning with a blue flame, sistahz! De borrelnootjes en kaasplanken kieperen we ook in de Dender. Lick yah fingaz for cajun cuisine, bro! In onze keuken zullen grill, uien en bloedhete pepers centraal staan. Hail to the anal ring of fire!

“De atmosfeer zal eveneens compleet veranderen”, beweert Hans. “Onder impuls van Screamin’ Jay Heuvinck stampen we de fletse Spotify-playlists de deur uit. We zullen vooral freejazz, doomfunk en voodooblues draaien. Zo trekken we niet al te veel volk en hebben we ook nog iets aan onze avonden.”

Hans -euhm- Van Der Poten

Air tight!” riposteert Lead Belly Heuvinck. “We pimpen hier alles in neon pink en zullen van onze klanten eisen dat ze hawaïhemden dragen. Anders komen ze er niet in. We voeren goede smaak en fatsoen hoog in het vaandel. Geen bug-eyed Betties hier!”

“De jardin blijft ook behouden”, concludeert Peg Leg Heuvinck. “We zullen het wel herdopen tot Mardi Grass Square of Wondergarden… daar zijn we nog niet volledig uit. Naast de naamsverandering wordt de grootste aanpassing wellicht dat we er een zwembad zullen in aanleggen. Anders voel ik me niet in mijn sas. We zullen ook met thema-avonden werken. De ideeën zijn aan het rijpen, maar één plan is al erg concreet. Als het té druk is en het werkt ons té veel op de zenuwen, dan maken we er een Soirée Katrina van. Grote kuis, iedereen naar huis. Joost mag zich dan wel de rug krom gewerkt hebben, in die val zullen wij nooit trappen. Wees gerust. Di mi!

Steffie Van Overstraeten

Epigrafe, grafologe en verwoed scrabbelaarster.

Gerelateerde artikels

2 reacties

  1. De klant is koning. Zo ken ik een terras waar ze zonneschermen hebben. Het enige hoekje waar dat nog niet hing hebben ze ook overdekt, buiten de proportie van het gebouw op een plein dat na veel moeite autovrij is gemaakt en waarmee de ambiance van het gebouw een eenheid vormde. Een terras met de meeste kans op zon (en de meest magnifieke luchten die daarmee een dynamische eenheid vormen) op een plein hier in West-Europa, van een klassiek gebouw met dito inrichting waar nu iedereen buiten in de schaduw kan zitten als de zon schijnt. Het zonnescherm werkt deels als regenscherm. Er zijn wel vaker kleine buien, soms van minuten waarop wordt geanticipeerd. Maar als er niet veel mensen buiten aan de rand tegen het gebouw zitten, doen ze buiten het seizoen het regenscherm ook wel plots omhoog als het begint te regenen zelfs als ze van je als vaste klant weten dat je nog twintig kilometer verder op de fiets naar huis moet. Het is deel van een klantenbeleid, mensen kunnen er wat eten of drinken. Ook staan er parasols die er op lege dagen gewoon staan te staan om een hint te geven waar het over gaat. Het gaat over de verhouding publiek en privébelang en wat dient wat. Moet het paard voor of achter de wagen. En als iemand wat drinkt is dat dan een actieve of passieve onderneming hetzij van de klant of de drank.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Back to top button