Een anonieme freelancer wist voor De Klaptand een exclusief interview te strikken met een van de tenoren van de afgelopen gemeenteraadsverkiezingen.
We treffen een zichtbaar ontspannen Leen Dierick (CD&V) op een doordeweekse middag in haar tuin. Nippend van een gin-tonic ligt zij aan haar zwemvijver en beantwoordt minzaam onze vragen over de uitslag van de afgelopen gemeenteraadsverkiezingen.
“Ik ben zeer tevreden over de score die ik heb behaald. Ik ben in Dendermonde de best presterende vrouwelijke volksvertegenwoordiger die ook schepen is en toch geen lijsttrekker. Dat kan niemand anders zeggen.” Onze vraag of ze niet sterk is achteruitgegaan, wuift ze elegant weg. “Het klopt dat ik in 2006 nog 3.700 voorkeurstemmen haalde, maar dat waren vooral gewone mensen die mij sympathiek vonden. Naarmate al die simpele mensen mij beter leren kennen, stemmen ze minder vaak op mij. Maar degenen die wél stemmen, appreciëren mij als bekwaam en ijverig bestuurder. In 2012 haalde ik zo nog 3.200 stemmen en in 2018 overtrof ik mijzelf met 2.500 stemmen. Kwalitatief is mijn kiespubliek duidelijk verbeterd, sommige supporters zijn zelfs advocaat of lid van een serviceclub. In die zin voel ik mij de winnaar van de verkiezingen.”
Wij merken op dat dat misschien moeilijkheden zal opleveren voor haar lang geplande opvolging van Piet Buyse als burgemeester. Dierick denkt diep na, neemt met de iPhone een foto van haar nieuwe sportschoenen en post die meteen op Instagram. Daarna zegt zij vol overtuiging: “Ik geloof dat ik in 2024 gemakkelijk 1.500 stemmen van interessante en belangrijke mensen kan halen, sommige zelfs misschien in een kostuum. Dat moet in een klein stadje als Dendermonde ruim volstaan om een leraar van het VTI op te volgen.”
Wanneer we opmerken dat sommige partijgenoten de omgekeerde beweging maken en veel stemmen bijwinnen, is ze formeel. “De vele stemmen voor Lien Verwaeren, Nele Cleemput en Dieter Mannaert zijn vergissingen. Het gaat om licht dementerende bejaarden die eigenlijk voor mij willen stemmen, maar zich in het steeds complexer wordend kieshokje vergissen. Om die oneerlijke vervalsing van de verkiezingen te vermijden, hadden burgemeester Buyse en ikzelf die kandidaten op de verre plaatsen 8, 10 en 11 gezet, maar de bejaarden blijven het gewoon verkeerd doen. Zelfs de lichtgelovige jongeren die wij voor de zekerheid rond ons op de topplaatsen van de lijst hadden geschaard, haalden op die manier een paar individuele stemmen.”
“Wat wij op maandag 21 mei 2018 in de krotwoning van een oudere partijgenoot aan de baan naar Gent hebben ondertekend, was een ontwerp-bestuursovereenkomst”
Dierick is duidelijk niet blij wanneer het gesprek op de hardnekkige geruchten komt over een vermeend voorakkoord dat CD&V en N-VA reeds maanden voor de verkiezingen beklonken. Zij snauwt naar haar echtgenoot, die nog geen nieuwe gin-tonic had gebracht hoewel de ijsblokjes reeds voor de helft waren gesmolten, en formuleert kordaat: “Dat is smerige laster van de oppositie, er was helemaal geen voorakkoord. Wat wij op maandag 21 mei 2018 in de krotwoning van een oudere partijgenoot aan de baan naar Gent hebben ondertekend, was een ontwerp-bestuursovereenkomst. Daarin hebben we onder het nuttigen van een goed glas rode wijn met naam en toenaam afgesproken dat wij 5 en de coalitiepartner 3 schepenzetels krijgen. Maar een voorakkoord zou ik dat niet noemen.”
Ondemocratisch vindt ze dergelijke praktijken niet, voegt Dierick eraan toe. “Schepenambten zijn zeer belangrijk, wij kunnen die voor de goede werking van het stadsbestuur niet aan zomaar iedereen toevertrouwen. Wanneer ik goed uitgerust uit Brussel terugkeer, spendeer ik dagelijks soms wel twee tot drie uur op het AC, ondanks de maaglast door mijn parlementair mandaat. Het is dus normaal dat wij op voorhand vastleggen wie die mandaten inneemt. Dat kunnen we toch niet ná de verkiezingen bepalen, zeg. Straks bepalen Janneke en Mieke wie het in de stad voor het zeggen heeft.”
Zij windt zich duidelijk op wanneer wij nogal spontaan opmerken dat verkiezingen op die manier geen enkele zin hebben. Terwijl ze haar hond Marie met de voet een nijdige tik geeft en van haar bescheiden echtgenoot een derde gin-tonic eist, zegt ze heel overtuigend: “Dat is klinkklare onzin. Hoe zouden de drukkers dit jaar hun omzet halen, denk je? En de kranten die bladzijden vullen met speculaties over wie de verkiezingen wint of wie schepen mag worden? Verkiezingen zijn goed voor de economie, vraag dat maar aan cafébazen. Nee, ik geloof echt in verkiezingen en in mijn kansen op het burgemeesterschap in 2024!”
Ook uw interviews, bijdragen, PV’s en dreigmails zijn nog steeds welkom via info@deklaptand.be
