Marc Goossens, de zaakvoerder van het gelijknamige éénmanspersbureau, heeft indruk gemaakt op prof. Rik Pinxten. Pinxten is professor culturele antropologie aan de universiteit van Gent. Hij heeft zijn academische strepen verdiend door zijn veldonderzoek bij de Navajo-Indianen in de V.S. “Als antropoloog heb ik al heel wat primaten, mensen en volkeren bestudeerd,” claimt Pinxten, “maar dit specimen slaat me werkelijk met verstomming. Dit is realiter een uniek schepsel op causaal, coördinatief, ethisch, genetisch en zinnelijk vlak.” “En fiscaal!” voegt een alerte medewerker van de professor nog snel toe.
De prof verduidelijkt: “Ik had nog nooit van de heer Goossens gehoord tot ik hem een paar maanden geleden ontmoette op een bijeenkomt van Mensa (een internationale vereniging voor hoogbegaafden, red.). Hij hield daar een voordracht over de ‘dialectische transcendentale antinomieën van Immanuel Kant toegepast op de journalistieke deontologie’. Zijn referaat was zo eloquent, zo onderbouwd, zo scherpzinnig, zo rationeel, dat ik er ongelooflijk van onder de voet was. Ik voelde me bijna geïntimideerd door zoveel academische competentie. Ik besloot daarom mijn stoute schoenen aan te trekken en sprak de man aan met het verzoek hem een tijdje te mogen observeren. Aanvankelijk stond hij weigerachtig tegenover het idee, omdat hij –naar eigen zeggen- niet graag zélf in de spotlight staat. Dat siert hem. Uiteindelijk waren het mijn universitaire merites die hem over de streep hebben getrokken.”
De antropoloog raakt nu echt op dreef: “Wat me werkelijk het meest verbijsterde tijdens mijn studie van dit figuur was de causaliteit. Overal waar Marc Goossens opduikt, blijkt zich even voordien een tegenspoed te hebben afgespeeld. Het lijkt wel een averechts spel van ‘oorzaak en gevolg’, ik ben er nog niet uit. Opvallend is ook dat hij meestal voor de orde- en hulpdiensten ter plaatse is. Mijns inziens is hier sprake van een goed ontwikkeld, maar nog weinig gedocumenteerd zesde zintuig. Van zo’n tegenspoed brengt mijn studieobject dan verslag uit op een sensationele manier die zijn coördinatie verraadt. Terwijl hij vragen stelt aan doorgaans welingelichte passanten, filmt hij met zijn linkerhand, neemt hij foto’s met zijn rechterhand, maakt hij aantekeningen met zijn linker- en tikt hij een persbericht uit met zijn rechtervoet. Daarbij wordt hij absoluut niet gehinderd door enige vorm van gêne, empathie of compassie. Je zou het moeten zien om het te geloven!”
“Je kan er evenmin omheen dat de man een opvallende verschijning is. Goossens combineert een voyante fysiek met markante gelaatstrekken”, jubelt de professor. “In tegenstelling tot de meeste mensen in West-Europa behoort hij niet tot het Kaukasische ras, maar stroomt er een melange van Boerjatisch en Oeigoers bloed (respectievelijk een Mongools en Turks-Chinees volk, red.) door zijn aderen. Zulk een genetische weelde kan niet anders dan zich vertalen in een bovenmenselijk intellectualisme en een kolossale aantrekkingskracht op het andere geslacht. Het verbaast me niks dat wijfjesmensen hun eierstokken voelen borrelen wanneer ze Marc zien passeren. Die seductie -noem het gerust ‘chemie’- beantwoordt de mannetjesputter met graagte. Op voorwaarde dat het vrouwtje cava lust.”
“Hij benut zijn intelligentie niet alleen tijdens zijn werk. Ook fiscaal is hij erg geslepen”, concludeert de wetenschapper. “Marc Goossens slaagt er als geen ander in een bedrijfswagencarrousel op poten te zetten om u tegen te zeggen. Om dat drie maanden rijdt hij met een andere dikke bak. Doe het hem maar na! De fiscus krijgt er alvast geen speld tussen.”
Wie Marc Goossens eens met eigen ogen aan het werk wil zien, begeeft zich volgende maand best naar de Reynoutzaal in het stadhuis van Dendermonde. Daar geeft hij zijn volgende lezing: ‘De journalistieke rechten en plichten en hoe ze met voeten te treden’. Of je gaat eens een kijkje nemen bij de eerstvolgende brand of het eerstvolgende ongeluk in je buurt. Marc Goossens loopt daar dan vast in de weg.
Unieke observaties, mogelijk een voorloper van een nog niet gedocumenteerde nieuwe soort die niet voorspelbaar was met de kennis die we voor zover hadden ontwikkeld, object dan wel subject van een nieuwe wetenschapstak: in de pers is het onderscheid al niet vaak met zekerheid vast te stellen.